De maan streelt de golven van ons bestaan

Het leven komt en gaat, zoals eb en vloed, van moment tot moment. Gisteren 'was' en morgen bestaat nog niet. Er is alleen 'nu'. Het leven stroomt als een rivier, wij stromen mee met alles wat er is, soms traag, dan weer versnellend, kolkend en dan weer rustig kabbelend... En 's avonds zoek ik naar de maan, ze is er altijd, al zien we haar niet.